"Lesio" Joanny Chmielewskiej czyli powieść, nie da się ukryć, humorystyczna ;)

TYTUŁ: "Lesio"

WYDAWNICTWO: Czytelnik

MOJE WYDANIE: 1989

STRON: 222

OPRAWA: miękka 

*LITERATURA POLSKA*

Z OKŁADKI: Lesio to umysł szalony i nieprzewidywalny, który istnieje realnie, wyraźnie, zdecydowanie, a niekiedy nawet z hukiem. Wciąż jeszcze żyje nadzieją, że powieść o nim nigdy się nie ukaże, jeśli zaś się ukaże, to nie zostanie rozpoznany. Tylko wyjątkowy takt otoczenia może pozostawić mu to złudzenie... Każdy, kto zna Lesia, bez żadnych wątpliwości będzie wiedział, że to on. Charakter Lesia, acz szlachetny, jest jednakże nad wyraz skomplikowany, dusza pełna fantazji, a życiorys bogaty w wydarzenia. Może nie wszystkie z opisanych tu czynów w rzeczywistości popełnił,  ale z pewnością do wszystkich był zdolny... Wraz z zespołem młodych  architektów wplątuje się w NIEPRAWDOPODOBNE afery, w które prawdę mówiąc, ciężko uwierzyć, choć oczywiście zdarzyć się mogły... ;)

KRÓTKO O JOANNIE CHMIELEWSKIEJ: Urodzona w 1932 roku w Warszawie autorka powieści sensacyjnych, kryminalnych, komedii obyczajowych oraz książek dla dzieci i młodzieży. Jej rodzina pragnęła, aby została lekarzem, jednak Joanna Chmielewska ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Debiutowała w 1964 roku powieścią sensacyjną "Klin". Protestowała, kiedy porównywano ją do Agathy Christe - co prawda posługiwała się konwencją kryminału, jednak chyba najbardziej ceniono ją za poczucie humoru. Łączny nakład jej powieści w Polsce przekroczył 6 mln egzemplarzy, a w Rosji - gdzie uznawana jest za najpoczytniejszą pisarkę zagraniczną - 8 mln. Zmarła w październiku 2013 roku w Warszawie.

Joanna Chmielewska

WEDŁUG ESY: Zacznę od tego, że to nie ja zwróciłam uwagę na "Lesia", ale "Lesio" na mnie ;) Jak pewnie część z Was wie, bardzo często kupuję książki na pchlim targu przy Hali Targowej w Krakowie. Oczywiście mam swoich ulubionych sprzedawców i to właśnie jeden z nich wcisnął mi do rąk książkę Joanny Chmielewskiej (gratis!) twierdząc, że z całą pewnością mi się spodoba, bo jak stwierdził, sam solidnie się przy niej uśmiał. Cóż... Po przeczytaniu muszę stwierdzić, że pan, od którego otrzymałam "Lesia" ma baaardzo dobry gust - już dawno żadna książka nie sprawiła, że śmiałam się sama do siebie ;) Oczywiście poczucie humoru to sprawa indywidualna, jednak przypuszczam, że bardzo ciężko będzie komukolwiek przeczytać "Lesia" z kamienną twarzą... Nawet, jeżeli bardzo będzie się starał. 
Książka Joanny Chmielewskiej podzielona została na trzy rozdziały, z których każdy prezentuje w dużym stopniu odrębną historię z życia tytułowego bohatera, architekta w jednej z pracowni w Warszawie, w którego głowie rodzą się najdziwniejsze pomysły na dokonanie zbrodni na swojej przełożonej, czy też na kradzież projektu architektonicznego konkurencyjnego biura... Kiedy zaczynałam czytać "Lesia" wiedziałam jedynie, że jest to książka, która za zadanie ma mnie rozśmieszyć. Początkowo nie byłam do niej przekonana, wyczuwając w niej bliżej nieokreślone COŚ, co sprawiało, że kompletnie nie wiedziałam, jak mam zachować się przy czytaniu - Lesiowi udało się mnie zaskoczyć ;) Z bardzo szeroko otwartymi oczami śledziłam zaskakujące koleje jego losu, a z każdą kolejną stroną (trochę nieświadomie) zaczynałam lubić go bardziej i bardziej, aby w końcu stwierdzić, że chyba się w nim zakochałam... :D Książka była moim pierwszym spotkaniem z twórczością pani Joanny i... rozbudziła ochotę na więcej. 
Polecam ją absolutnie każdemu, kto uwielbia się śmiać, na życie patrzy z przymrużeniem oka oraz nie boi się używać własnej wyobraźni. "Lesio" z całą pewnością jest powieścią... hmm... niezwykle oryginalną i zaskakującą, dzięki czemu o jego poczynaniach myśli się długo po zakończeniu czytania. Myślę, że dzięki książce udało mi się przynajmniej w części pojąć fenomen pani Joanny Chmielewskiej. Pozostaje mi mieć nadzieję, że udało mi się Was skusić ;)
I jeszcze jedno - każdy z nas zna przynajmniej jednego Lesia - rozglądnijcie się dobrze, bo może nawet mieszkacie z nim pod jednym dachem... ;)